Remko Brouwer

‘Interesse in tandprothetiek zit in de familie.’

Mijn eerste schreden in het vak liggen in 1983. Ik kwam toen als zestienjarige in mijn vaders praktijk en laboratorium. In 1992 was mijn beroepsopleiding voltooid en mocht ik mij tandprotheticus noemen. De eerste jaren heb ik zij aan zij met mijn vader gewerkt en daarna is hij gaan afbouwen. Al vroeg bleek dat ik alle interesses ontwikkelde om later tandprotheticus te kunnen worden. Ik had een goede handvaardigheid en interesseerde mij erg voor biologie. Daarnaast heb ik van beide ouders goede verbale eigenschappen meegekregen, onontbeerlijk als je de hele dag met mensen omgaat in een zorgberoep. Omdat mijn vader al tandprotheticus was en een van de toonaangevende mensen in de ontstaansgeschiedenis van het vak is geweest, was mijn lot bezegeld. Het was lastig om op zo’n jonge leeftijd al een beroepskeuze te maken, maar ik kan zeggen dat ik mij een bevoorrecht mens voel. Ik voel me erg gelukkig in mijn werk, ik heb de juiste keuze gemaakt. Daarnaast is er natuurlijk het aspect van het verlenen van zorg aan patiënten. Succesvol werken is dan direct merkbaar, waardoor de motivatie en de liefde voor het vak nooit ophouden.